Liefste kleine man,
Een jaar geleden zat je nog warm ingenesteld in mijn meer dan dikke buik. Ik heb de afgelopen dagen, weken, al meerdere malen teruggeblikt op het voorbije jaar. Ik heb al regelmatig een traantje weggepinkt. Want jongens toch, wat was het een magisch jaar.
365 dagen van graag zien, van torenhoge liefde, en van het ontdekken van gevoelens waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Jou mogen zien opgroeien, zien ontluiken, van platte baby naar het jongemannetje dat je vandaag al geworden bent.
Nieuwsgierig. Content. Lief. Een knuffelaar. Vroege vogel. Waaghals. Pretoogjes. Onze hartendief. Onze alles.
Jou in enkele woorden omschrijven is moeilijk, maar het voorgaande lijkt jouw karakter wel te kaderen, tot nog toe. Want we zijn er ons van bewust dat je kleine en grote kanten zich nog verder zullen ontwikkelen. Dat je stukjes DNA van zowel je mama als je papa hebt meegekregen en dat we gaandeweg zulllen ontdekken welke mooie puzzel er gelegd werd om van jou ‘Noah’ te maken.
We houden van je, oneindig veel. Nog meer dan we ooit hadden kunnen dromen. Al van in de buik was je geliefd, maar sinds jouw komst op deze aardbol, is alles veranderd. We wisten niet dat we zóveel konden houden van zo’n klein mensje. Je verovert harten zonder veel moeite. Door gewoon je vrolijke zelve te zijn, altijd en overal. Geen angst, gewoon rechtdoor. Af en toe eens aarzelen, en bij een aanmoedigend woord van mama of papa, ga jij er altijd voluit voor.
Ik beloofde je het eerder al, toen je nog velig in mij verborgen zat, dat we jou zouden steunen. Bij alles wat je zou doen. Dat we je zouden leiden. Doorheen de kronkels van het leven. En dat beloof ik vandaag opnieuw, op je eerste verjaardag.
Dat het leven zovel schoner is geworden met jou erbij. Vermoeiender, dat ook. Ik kan nu met de hand op het hart zeggen dat ik niet wist wat vermoeidheid was, vóor jij er was. Ik dácht dat ik het wist – wanneer ik eens een nachtje stevig had doorgedaan. Wanneer ik een wilddrukke zomer vol huwelijksceremonies achter de rug had. But I hadn’t seen nothing yet.
Jij zorgde in de eerste 8 maanden van je leven voor onderbroken nachten, en dat eiste af en toe zijn tol. We liepen soms rond als zombies, doch kirden en speelden met jou mee tot we zelf al eens om 19u doodop het deken over onze hoofden trokken. De zwaarste tijden zijn inmiddels gaan liggen. We hebben ‘onzen draai’ gevonden, en jij ook, denken we. Al vervloeken we het nog steeds iedere ochtend dat je 6 uur een goed moment vindt om aan de dag te beginnen. Tot we jouw guitige snuitje langs de rand van je bedje zien piepen, want dan loopt ons hart weer over van liefde.
Liefste kleine Noah, jij ben ons zonnestraaltje. Jij doet ons glimlachen als er weinig te lachen valt. Jij toont je vijf tanden en gooit je hoofd in je nek en lacht breeduit, terwijl je een stuk avocado (your favourite) op de grond gooit. Jij kruipt als een gorilla’tje rond in ons huis. Jij trekt je overal aan recht en haalt met veel enthousiasme alle keukenkasten leeg – en als er geschud kan worden met iets, dan wordt er hevig geschud. Jij gaat van “papa”, “PAPA”, “Paaaaa” (je knuffel Paas), “BAL”, “Mwaaammmwaa” (mama), naar “Tata” (Tanyah). Je maakt jezelf verstaanbaar. Niet alleen met je eerste woordjes, maar ook met je sprekende gezichtsuitdrukkingen, en je maaiende handgebaren.
Noah Groven. Onze lieve kleine schat. Je weet heel goed hoe je ons om je kleine vingertje kan winden. En we geven toe dat wij ons maar wat graag in jouw net laten strikken.
We beseffen ook dat het opvoeden nu pas ‘echt’ begint. We weten dat de uitspraken “Noah, dat mag niet”, en “Goed zo, schat!” nu écht waarde krijgen. We weten dat jij alles, of toch heel veel, begrijpt. Je verstaat zoveel.
De afgelopen nachten werd je nog eens wakker om 4u ’s ochtends. En alleen de warme armen van mama en papa én een lekker flesje kunnen dan helpen. En stiekem, lieve schat, vinden wij dat helemaal niet zo erg. Want wat een voorrecht is het toch, om een paar uur later weer wakker te worden met jouw kleine handjes in ons gezicht. Met jouw geluidjes. Met de geur van je haren. Of om je in alle stilte te beloeren terwijl je nog ligt te slapen (dit gebeurt niet zo vaak). Lekker snoezelen met drie in het grote bed. Wij doen niet liever.
Eén jaar Noah. Eén jaar van vallen en opstaan. Van wallen naar plezier. Van vraagtekens naar antwoorden. Van borstvoeding naar grote stukken brood in je mond proppen. Van mekaar ontdekken. Van liefde tot je bijna uit je vel barst van geluk.
Noah Groven, onze persoonlijke perfecte perfectie.
Je bent alles en meer. Nooit hadden we kunnen hopen dat we zo’n bolletje geluk als jou zouden mogen ervaren. Je bent een kind uit de duizend, en we zijn er zeker van dat je ons goed hebt uitgekozen toen de mama’s en papa’s in de aanbieding waren. Want wij passen bij mekaar, wij vullen mekaar aan.
We zullen er alles aan doen om je gelukkig te doen opgroeien, om je gelukkig te doen voelen, iedere dag van je leven.
Hiep-hiep, op dat allereerste jaar, en op alle jaren die nog mogen volgen!
Love love love.
xx.
(birthday pictures door Frankie and Fish)
