Het was meer dan anderhalf jaar geleden dat ik richting Spanje trok voor wat welverdiende zonnestralen op mijn huid. Het werd een vakantie waarbij ik iedere dag drie uur doorbracht in een beach bar om te werken aan het boek/de wekelijkse column/de voorpublicatie van het boek in Nina.
Alle overige wakkere uren werden optimaal benut om mijn zoontjes een heerlijke vakantie te geven. Gelukkig kon ik rekenen op de onvoorwaardelijke steun van mijn ouders, die de rol van mijn man dubbel en dik invulden (hij kon helaas geen verlof nemen in mei, en we kijken uit naar onze gezinsvakantie samen).
Een vakantie met kleine kinderen. Voor sommigen met twee vingers in de neus, voor sommigen met de handen in het haar. Bij mij zweeft het ergens tussenin. Ik kan bevestigen dat ik ‘op’ was, tegen dat we vertrokken. Het slaaptekort en de emoties van het leven hadden zijn tol geëist en ik kon niet wachten om in de zon te zitten. Nuja, zitten. Met kinderen. Je weet wat ik bedoel. Verandering van locatie doet al goed, believe me. Zeker na een jaar van minimale verplaatsingen.
‘Two under two’ is een begrip. Je ziet de hashtag soms passeren. Eigenlijk betekent het niet meer of niet minder: twee kinderen onder de twee jaar oud is een zware taak. Pas op, we hebben bewust gekozen voor een klein leeftijdsverschil. We waren oprecht blij toen we het geluk hadden dat onze kindjes kort op mekaar volgden. We waren ook opgelucht toen Noah trappen kon lopen (op anderhalf jaar, op het moment dat mijn zwangere buik gigaproporties begon aan te nemen) en dat Leo kon zitten (op 5.5 maanden, dat maakt spelen net iets makkelijker). Hoe groter ze worden, hoe makkelijker het wordt – daar hou ik me aan vast. (al geniet ik ook van hun klein zijn, begrijp me niet verkeerd. THEY’RE SO CUTE. My forever baby’s!).
Drie weken voor vertrek naar Spanje boekten we onze vluchten, via Eindhoven (Ryanair). Zij hadden op dat ogenblik, wat ons betreft, de meest geschikte data en vlieguren beschikbaar. Daarnaast kan je bij Ryanair kosteloos (jawel, voor één keer hoort ‘kosteloos’ en ‘Ryanair’ in dezelfde zin thuis) een maxi cosi én een buggy meenemen. Dat deden we dus allebei. Beide werden gedropt bij aankomst in Eindhoven, om pas terug van de bagageband te halen bij aankomst in Spanje. Leo werd de hele vliegreis in de draagzak (dicht bij mama!) vervoerd. Op de luchthaven van Alicante huurden we een auto én autostoel voor Noah.
Maar hoe gaat dat nu, reizen met jonge kinderen?
INPAKKEN
Koffers pakken voor kinderen én jezelf: het is een uitdaging. In het huis waar wij verbleven is een wasmachine, dus ik nam een drietal body’s mee per kind, en een aantal outfits die makkelijk combineerbaar waren. Zonnehoedjes kunnen niet ontbreken, en persoonlijk ben ik fan van UV-bestendige badkledij. Ook voor mezelf koos ik een aantal topstuks uit, deed ik sneakers aan tijdens de vliegreis en nam ik enkel teenslippers mee als extra schoeisel. Zeulen is het so-wie-so als je met kinderen reist.
DE VLIEGREIS
Voor de baby mag je onderweg alles meenemen: gevulde flessen water (met het afgemeten aantal in poeder erbij om onderweg te schudden), een ice pack, een koelhoudtasje, afgekolfde melk, … Hier gelden geen restricties wat het aantal milliliters per verpakking betreft. Handig! We waren gepakt en gezakt, maar hadden wel alles bij de hand. Naast reservekledij (ook voor mezelf!), luiers, natte doekjes, boekjes, autootjes en andere kleine speelgoedjes had ik onze nieuwste aanwinst in speelgoedland meegenomen. De TIMIO Player!
De TIMIO Player is een interactieve en educatieve audio- en muziekspeler voor kindjes vanaf 2 jaar. Noah is er zot van, en ook Leo luistert graag mee naar de liedjes en luisterverhalen. TIMIO maakt enkel gebruik van geluid en LED-lichtjes, zonder bewegend beeld. Hierdoor leren kinderen aandachtig luisteren en geraken hun ogen niet zo snel vermoeid.
Wij namen verschillende magnetische disks (boordevol verhalen, muziek en spelletjes) mee in een handig meeneemtasje en gebruikten de TIMIO zowel onderweg (vliegtuig en auto) als op restaurant (volume kan je aangenaam laag zetten) als op ‘dode’ momenten in het vakantiehuis.
Tijdens de vliegreis animeerden we beide kinderen met alles wat we hadden meegenomen, en we hadden hapklare bio-kinderkoekjes bij voor moeilijke momenten te overbruggen. Food is life!
VOEDING
Leo (7 maanden oud) dronk nog geregeld van de borst tijdens onze vakantie, waardoor zijn voeding redelijk makkelijk was. Lukte het niet om op het ‘juiste’ moment groentepap/fruitpap te geven, dan bood ik moedermelk aan. Ik nam mijn Medela kolf mee, maar vergat de lader mee te nemen. Voor de tweede keer in zeven maanden tijd begaf de batterij het, op dag twee. De dagen nadien gaf ik dus enkel live. Gelukkig had ik ook poedermelk meegenomen (kan je uiteraard ook makkelijk in de lokale supermarkt kopen).
Noah (2 jaar en 7 maanden) drinkt ’s ochtends en ’s avonds nog een fles poedermelk en eet verder gewoon mee van tafel. Voor hem namen we altijd zelf een drinkbeker mee, omdat hij niet houdt van ijskoud water uit de koelkast. Iedere avond gingen we op restaurant, al was het op een naar Spaanse normen onchristelijk uur. Leo in de buggy, Noah stapte flink zelf mee richting restaurant.
Iedere avond begon met een korte wandeling rond de blok van het uitgekozen restaurant, zodat Leo in slaap viel in de buggy voor een laatste dutje van de dag. Hierdoor konden wij (mijn ouders, Noah en ik) ‘rustig’ wat eten. Voor Noah namen we altijd speelgoed (de TIMIO en auto’s) mee, alsook voor Leo. Wanneer hij wakker werd, meestal na een klein uurtje, vroegen we een kinderstoel bij en gaven we hem een stukje brood, wat water, of een droge koek. Leo kon zich fijn bezighouden met een autootje of zijn Smartmax speelgoed (handig klein en licht in de luiertas ook).
PCR
Op het moment van afreizen volstond een negatieve PCR-test om richting Spanje (en terug) te vliegen. We deden er eentje twee dagen voor vertrek richting de zon, en we deden er een de dag voor we terugvlogen naar België. Vooral die laatste test is ‘vervelend’ omdat het je vakantie voor een stuk hypothekeert. Ondanks dat we een afspraak maakten voor de test, moesten we in Alicante een paar uur wachten aan de uitgang van de spoedgevallendienst. Je kan ook, wanneer je via Brussel kiest, opteren voor een sneltest ter plaatse (bij aankomst op de luchthaven). Hoe dat precies werkt, heb ik niet uitgezocht (we vlogen via Eindhoven, owv de voor ons handigste vlieguren).
Al bij al was het een vakantie die ik niet had willen missen. Ik was nog steeds moe (lees: steendood) bij thuiskomst. Maar de vitamine D had me goedgedaan. Ik ben mijn ouders ontzettend dankbaar dat zij zich mee ontfermden over de kinderen, waardoor ik enkele uren per dag kon werken op locatie (met een sangria in de hand).
Later deze zomer zullen we er nog een keer met mijn man erbij op uit trekken. Wat we gaan doen weten we nog niet – we wachten voorlopig even af. Maar dat ik nu al uitkijk naar een moment van opladen met mijn mannen, dat staat vast.
PS. De TIMIO Player kan ingesteld worden in acht verschillende talen. Ik zette hem zelf af en toe op om mijn Spaanse woordenschat uit te breiden. Handig!
