Zelfzorg. Een woord dat ik voor het eerst hoorde vallen in de podcasts van Radio Mama. Ik dacht dan automatisch aan een warm bad met scrubzout bij de hand, aan een ontspannend kopje Yogi-thee na een yogasessie, en aan doelloos (!) rondlopen door de winkelstraten. Terecht, zo bleek. Een portie ontspanning is meer dan welkom, voor iedereen, en zeker ook voor mama’s met (jonge) kinderen. Even onderuitzakken en niksdoen is broodnodig, zo af en toe.
Waar ik twee jaar geleden er nog op de bonnefooi op uit kon trekken, zijn er sinds de komst van onze zoon meer spelers om rekening mee te houden. En ik vind dat helemaal prima, ik hou ervan om met hem bezig te zijn, om voor hem te zorgen. Maar soms is het ook belangrijk om voor mezélf te zorgen. ‘Me-time’, zoals dat al jaar en dag in alle Flairs van de wereld genoemd wordt.
Ik heb het vaak lastig gehad de afgelopen maanden. Dat ik niet te klagen heb, dat weet ik. Ik ben gezond. Ik heb het geluk in volle verwachting te zijn van ons tweede zoontje. En toch was het dit jaar lastig om balans te vinden, om rust te vinden. Een constant gevoel van onzekerheid bekroop me, terwijl mijn lichaam groeide en bloeide. Het wegvallen van mijn job (#coronatimes) die ik met hart en ziel uitoefen, het schrijven van verhalen op huwelijksceremonies (@storiesbymabel), was een harde dobber. Het verdict van baarmoederhalskanker dat mijn vriendin (@lara.by.lara) kreeg, gaf mijn emotionele kracht een flinke knauw. Het constant aanschouwen (en dragen) van mondmaskers en het houden van afstand met mijn geliefden, maakte me verdrietig.
Toch wens ik positief te kijken, met een roze bril het leven gade te slaan. Omdat ik weet dat alles finaal goed zal komen. Omdat ik een mensje met me meedraag, en omdat ik wil dat hij daarbinnen al kan voelen dat hij geliefd is, in deze gekke wereld. Omdat ik dit jaar veel minder tranen van geluk heb gelaten dan tranen van onmacht.
En dus besloot ik om die zelfzorg nog eens stevig onder de loep te nemen. Ik liet half augustus al een keer een massage doen die lichaam en geest tot rust zou brengen. Het hielp. Ik liet voor een stuk los waar ik al maanden tegenaan liep. Onder het motto ‘iedere vrouw verdient regelmatig ontspanning’, en tijdens het verder groeien van mijn buik, besloot ik dat één moment van windstilte niet voldoende was.
Via Instagram kwam ik terecht bij Ons Klein Geluk, een plek waar baby’s kunnen genieten van borrelen in een bubbelbad, maar waar je ook als zwangere vrouw (en nieuwbakken mama) een pauzemoment kan boeken. Ik kroop met een lichte spanning (inclusief harde buik) op de massagetafel, en kwam er na ruim anderhalf uur weer af - compleet relaxed en met een huid die glansde van binnenuit.
Rani nam mijn volledige lichaam onder handen met fris geurende producten van Anubis, en sloot het ontspanningsmoment af met een deugddoende gelaatsbehandeling.
En of ik genoten heb... wees maar zeker. Onderzoek toont bovendien aan dat ontspanning tijdens de zwangerschap bijdraagt aan de ontwikkeling van de baby en aan een vlottere bevalling. Win-win dus!
Zelfzorg, liefste mama’s/aanstaande mama’s/alle vrouwen van de wereld: het is een kostbaar iets. Koester de momenten van stilte, bouw ze in in je dagelijkse routine. Ze maken wel degelijk het verschil.
En dan nu: nagenieten en mijn verstand op nul.
